11 มิถุนายน 2554

วันนี้เศร้าหว่า เพื่อนทิ้งไปไหนกันหมดก็ไม่รู้ เลยอยู่คนเดี่ยว
อยากบอกเพื่อนๆๆที่จากไป ว่ากรูรักพวกเมิงมาก กรูอาจจะดูเพ้อไปซักนิด แต่ขอให้คิดไว้ว่า กรูก็เพื่อนมุงคนหนึ่ง
พวกมุงอาจจะลืมกรูไปแล้วหรือเปล่า ก็ไม่เป็นไร กรูขอให้พวกเมิงโชคนี้นะเพื่อน กรูขอให้พวกเมิงมีความสุข ตลอดเวลาที่ผ่านมา ที่ได้เข้ามาโรงเรียนสรรพ พวกเมิง จะเรียกกรูว่า ไอ่ซับ กรูก็ขอขอบคุณพวกเมิงมากๆๆ นานนะ กว่าจะเจอเพื่อน นานนะโว้ย ที่จะเจอเพื่อนแท้ซักคน ตั้งแต่ก้าวเข้ามาอยู่ที่โรงเรียนสรรพ อยากบอกเลยว่า หาเพื่อนยากๆๆมากๆๆ เจอเพื่อนคนแรก แทบไม่น่าเชื่อเป็นนักวิ่งของโรงเรียนดอนแก้ว กรูมันจะเรียกมันว่าไอ่ไมค์ มันเป็นนักวิ่ง และเป็นเพื่อนที่นิสัยดีมากๆๆ เหล้้าไม่กิน บุหรี่ไม่แตะ ไม่พาเที่ยว พากันเรียนหนังสืออย่างเดี่ยว ด้วยสำเนียงแปลนๆๆของงมัน บางทีมันก็ทำให้กรู หัวเราะแทบเจ็บท้อง เพราะไมค์ มันจะเสียงแหลมและเล็ก ถ้ามันตะโกน จจะเสียงเหมือนตัวตลกเลย ไมค์เป็นคนที่อดทน และมีความพยายาม เข้าใจชีวิตมากกว่ากรู มันชอบอ่านหนังสือธรรมมะ แล้วนั่งสมาูธิ และก็มักจะชวนกรูมานั่งกะมันด้วย ด้วยพฤติกรรมอันดีเ่ด่น ทางด้านการใช้ชีวิตและการเล่นกีฬาที่มันมักจะได้ที่ 1 เสมอ เลยพลอยให้มัน ได้เกรด 4 ทุกวิชา เลย ในเวลาต่อมาเมื่อมันเรียนชั้นสูงขึ้น มุงเป็นเพื่อนที่ดีนะไมค์ เพื่อนที่ดีมากๆๆ เป็นคนที่อยู่แล้ว มีมุข มาให้ตลก และเป็นคนที่พร้อมจะแบ่งปัน และช่วยเหลือ กรูรู้ว่ามุงช่วยกรูแทบทุกอย่าง ทางด้านการเรียน ทั้งๆๆที่กรู ไม่รู้จะช่วยไรมุงเลย มุงคือคนที่พร้อมจะเป็นผู้นำเสมอ ตลอย ช่วงเวลาที่มุงเป็นเพื่อนกรู ม.4/2 กรูก็ขอขอบคุณมุงมากนะโว้ย เพื่อน คงไม่มีอะไรนอกจากคำขอบคุณ ณ นาที่นี้ สิ่งที่จะพูดก็คงมีเท่านี้หว่า จบมานานแล้วนะ ม.6 สำหรับมุงเรียนมช กรูว่าอนาคตมุงยังเยอะ ขอให้ประสบความสำเร็จในชีวิตนะโว้ย

มีน เธอเรียนอยู่ม.4/1 เรียนเก่งมากๆๆ ขอบคุณเธอนะมีน ขอบคุณจริงๆๆ ถ้าไม่มีมีน เราคงไม่ได้มาเรียนที่โรงเรียนสรรพ เพราะหนังสือที่แม่มีนให้เรายืมอ่านแท้ๆๆ ถึงได้เจอกัน คงเป็นวาสนาม้าง มีนเราชอบเธอนะ ชอบมากๆๆๆ เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดี มีอะไรปรึกษาได้ โดยเฉพาะเรื่องเรียน มีนจะคอยช่วยทุกอย่าง แอบหวั่นไหว และใจไม่อยู่กะตัวทุกครั้ง ที่มีนทักเรา ก็เราเป็นผู้ชายบ้านนอกนี่หน่า ไม่เขินได้ไง ด้วยคำพูดที่อาจจะแกล้งพูดกะเราด้วยสำเนึยงที่ไม่ชัดแต่ก็ไม่เป็น ไร เราอยากทำไห้มีน มีความสุขมากกว่านี้ อยากเรียนเก่ง อยาก เป็นที่พึ่งและ เป็นคนที่อยู่ในสายตามีน แต่สำหรับเรา มันคงเป็นเพียงด้านเดี่ยวนะ เพราะความจริงก็คือความจริง แม่มีนคงรู้ ถึงได้บอกว่า อยากให้มีน กะเราเป็นแค่เพื่อนกัน เราไม่โทดใครหรอก จะผิดก็ผิดที่ตัวเรา ที่ไม่เจียม ไปรักเธอ ซึ่งฐานะ ร่ำรวยมากๆๆ และพ่อแม่ของมีน ก็มีฐานะที่มั่นคง ขอบคุณนะ ที่มีแต่สิ่งดีๆๆให้กัน ขอบคุณๆๆมากๆๆ เราต้องใช้เวลาอีกนาน กว่าจะทำใจ ที่หลงรักเธอข ้างเดี่ยว ทำไม นะ เวลาไม่ช่วยเราเลย เราทำใจไม่ได้จริงๆๆ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ อยากอยู่ อยากดูแล อยากเห็นหน้า อยากคุย แต่ณ เวลานี้ คงสายไป เพราะเราคงอยู่คนละที่แล้ว เส้นทางคงกั้นไม่ให้เราเจอกัน โชคดีนะมีน เพราะทำบุญมาได้แค่นี้ วาสนาคงมีแค่นี้ เราเทียบกับเธอไม่ได้หรอก รักเสมอ มีน

เอก เพื่อนรัก
อยากถามว่ามุงเป็นไงบ้างว่ะ สบายดี ป่าว เอก เป็นเพื่อนกรูตอนอยู่ชั้น ม.5/3 มันก้แนวเดี่ยวกับไอไมค์ เป็นดีเจคลื่นแม่ปะ เป็นคนที่ตลก มีมุขมาเล่นเป็นประจำ จนเพื่อนๆในห้องจะเรียก มันว่า ไอ่เอกกี้ เพราะมันเป็นคนตลก ไง เป็นคนที่เมื่อคิดได้ก็จะทำเลย บางทีทำกรูถึงกะอึ้ง เพราะมันเป็นคนพูดจริงทำจริง และทำได้้ดวยนะ เรียนรด ก็มีมันนี่แหละเป็นเพื่อน พึ่งพาได้เสมอ เป็นคนที่ไม่หยิ่ง รักเพื่อน และก็เข้าใจรวมถึงเห็นอกเห็นใจเพื่อน อาจด้วยฐานะทางบ้านมันไม่ค่อยดี ประกอบกับพ่อแม่แยกทางกัน เลยทำให้มันมีมานะขึ้น คิดดู เด็กชายอายุ 17 ขี่จักยาน มาโรงเรียนสรรพ ตลอดระยะเวลา 3 ปีเป็นเพื่อนกรู มุงว่า มันมีความอดทนไหมหล่ะ ซึ่งพฤติกรรมที่ ชอบเล่นกีฬาตระกร้อ เก่ง แทบจะทุกเที่ยงม้าง มันจะพากรูไปเล่นตระกร้อ ตอนกลางวันบ่อยๆๆ จนเป็นอันรู้กันว่า เวลาหลังกินข้าว ตอ้งไปเล่นตระกร้อกัน


ปล. เดวมาต่ออีกทีนะ

ผัง

User Name:
Password: